In de kou
6 februari 2020

Ja, de meneer vond de scootmobiel waarin hij zat handig. ‘Behalve deze week. Toen had ik een lekke band’.

Het was rond 16.30 uur dat de problemen ontstonden, hemelsbreed nog maar een paar honderd meter verwijderd van het verpleeghuis waar hij woonde. De meneer belde met zijn mobiele telefoon voor technische hulp. Die zou niet lang op zich laten wachten, kreeg hij te horen.

Ondertussen was het erg koud op straat. Iemand in de buurt zag de meneer zitten met de lekke band en liep naar hem toe. Hij kreeg koffie om wat op te warmen terwijl hij wachtte op hulp. Die kwam uiteindelijk, de band werd vervangen. De meneer kon het laatste afstandje naar het verpleeghuis rijden.

‘Ik was om 18.30 thuis’. Dat is extra vervelend als het eten om 17.30 uur wordt geserveerd.

Een lekke band is geen technisch mankement. Het probleem toont wel de gevolgen van de afhankelijkheid van een scootmobiel, hoe mooi het technologisch vernuft ook is.

De overheid hoopt dat de zorg beter betaalbaar blijft door nieuwe technologie. Maar het is geen heilige graal. Zorg begint met empathie en blijft daarmee mensenwerk. Dat liet de koffie voor de meneer wel zien.