Corona (2)
5 maart 2021
"Ik kon zo veel”, zei een bewoner van een verpleeghuis ooit door zijn tranen heen. Teleurgesteld in het leven, dat eerder een verslechterende gezondheid dan verbetering in petto had, was hij overmand geraakt door verdriet. Ook medebewoners waren soms zichtbaar zwaarmoedig over het perspectief dat hen restte.
Hij schiet te binnen, nu in tijden van corona soms stemmen opgaan om ouderen te isoleren, zodat de rest van de bevolking in vrijheid kan leven. Dat ze bereid moeten zijn een offer te brengen nu de pandemie in opeenvolgende golven om zich heen blijft grijpen. Je zal het maar lezen, wonend in een verpleeghuis. Naast de ambities die ouderen door hun gezondheid al hebben laten varen, moeten ze het leven dat hen rest ook nog beperken tot hun stukje aarde, dat al zo gekrompen is.
Hopelijk krijgen ze niets mee van demonstraties tegen de maatregelen om corona in te dammen, waar geregeld vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog door de lucht vliegen. De kwetsbare ouderen die kunnen vertellen dat die parallel onzin is, zitten thuis en beschermen zichzelf tegen diezelfde figuren die zich weinig aantrekken van de regels. Het is krom en onrechtvaardig. Om zwaarmoedig van te worden.