Het briefje
4 april 2020

Een medewerker van het verpleeghuis had een bewoner gevraagd op te schrijven wat in hem omging. Hij was er net twee maanden eerder komen wonen en die verhuizing was een grote verschuiving in zijn leven geweest. Zeker voor iemand met dementie kan een verandering van omgeving ingrijpend zijn.

De meneer, die de tachtig was gepasseerd, had onder meer de volgende vragen op papier gezet:
‘Wat doe ik hier?
Wat houdt mij nog bezig in het licht van de eindigheid van het leven?
Zijn het weerspiegelingen over wat nog komen gaat?’

De meneer leek zich bewust dat de laatste fase van zijn leven was aangebroken. Toch bleven zijn gedachten ‘wazig’.

Bij sommige mensen leiden die vragen misschien tot grote zwaarmoedigheid. Als bewoners van een verpleeghuis depressieve gedachten krijgen, zou therapie door een psycholoog fijn kunnen zijn. Maar dat wordt aan mensen met dementie niet geboden, omdat zij moeite hebben iets te onthouden.

Na zijn overlijden gaf de medewerkster het briefje aan een van de kinderen van de meneer. Misschien dat zij zich daarmee kunnen verplaatsen in hem. En kunnen stilstaan bij de manier waarop zij zelf hun oude dag willen doorbrengen. Dat is nuttig, nu de betaalbaarheid en organisatie van de zorg steeds meer ter discussie staan. Zo kunnen de kinderen met het briefje komen tot hun eigen weerspiegelingen over, wat ook voor hen, nog komen gaat.