Gezond
13 oktober 2019

Een bewoner van het verpleeghuis lag in bed vanwege een ernstig gebrek aan energie. In dezelfde kamer probeerde zijn zoon een poster op te hangen. De wand was dun. Met punaises moest de poster worden aangebracht maar dat verliep moeizaam. De wand bood flink weerstand, de zoon moest hard duwen op de punaise.

Zijn vader hoorde het gezucht van de jongen en zei met een zwakke, krakende stem: “Nou. Dat klinkt gezond.” Zelfs wanneer je breekbaar bent, kun je de hang naar ironie bewaren.

Er wordt het nodige afgelachen in een verpleeghuis. Hoezeer bewoners ook te lijden hebben onder hun gezondheid, velen tonen zich vasthoudend om hun bestaan wat lichtvoetigheid mee te geven.

Een mevrouw die niet veel langer kan zijn dan 1 meter 60 maakt, op zoek naar sociaal contact, praatjes met bezoekers van andere bewoners. Ze toonde een van hen wel eens haar vuist. “Heb je deze ooit geproefd?”. Dat bedoelde ze als grapje en zo kwam het ook over, komend van een kleine, magere vrouw die de tachtig is gepasseerd.

Gedag zeggen doet ze ook niet simpel af. Ze zingt dan ‘see you later alligator. Pam, pam, pam’. Ook dat klinkt gezond.