Beperkt
5 oktober 2019

Zittend in haar rolstoel hoefde de vrouw niet lang na te denken, toen ze de vraag kreeg hoe het met haar ging: “ja en nee”. Langer was haar antwoord niet. Met een glimlach, die haar chique uitstraling meer gewicht gaf, liet ze weten het verder niet uit te leggen. Raden maar, was het verzoek.

Ga er maar aan staan: iedere dag vertellen hoe het met je gaat en jezelf horen praten over gebreken, waar je wonend in een verpleeghuis ongetwijfeld mee kampt. Niet alleen kan dit somber stemmen. Het is soms ook nog lastig om je uit te drukken.

De dame in kwestie was de negentig gepasseerd en geestelijk nog scherp. Maar bij iemand die bijvoorbeeld dement is, brokkelt de woordenschat af. Steeds vaker moet je zoeken naar de juiste termen. Een goede zin formuleren wordt steeds lastiger. Het zal soms je ervaren probleem verdubbelen. Zowel je gezondheid als de taal waarmee je er betekenis aan geeft, neemt af.

Het begrip voor ouderen hoeft niet minder te worden. Mag niet minder worden. Want soms schuilt nog steeds veel betekenis in een klein aantal woorden.

Een demente man, die zijn leven doorbracht in zijn rolstoel of in bed, zonder de nieuwsgierigheid die hem als krantenlezer en kenner van moderne kunst had gekenmerkt, raakte aan de praat met iemand die passeerde op de begane grond in het verpleeghuis. Zijn taalkennis was gekrompen, maar veel woorden had hij niet nodig toen gevraagd werd hoe het met hem ging: “beperkt”.